سکتور ها  قطعاتی به شکل قوس شکل از یک مسیر هستند. تقریباً همه سیستم فایلها سکتورهایی ایجاد می کنند که می توانند 512 بایت داده را در خود جای دهند. سکتور ها به صورت خوشه ای گروه بندی شده اند. بنابراین خوشه یک واحد بزرگتر از حافظه است که اندازه آن بستگی به سیستم فایل خاصی دارد که مورد استفاده قرار می گیرد. یک خوشه همیشه از یک یا چند بخش متوالی تشکیل شده است ، اما به طور معمول چهار یا هشت سکتور (توانی از دو ) در یک خوشه وجود دارد. وقتی یک فایل روی هارد دیسک نوشته می شود ، همیشه تعداد زیادی خوشه را اشغال می کند.

هر صفحه هارد دیسک به تعدادی قسمت متحدالمرکز تقسیم می شود.
هر قسمت به چند سکتور تقسیم می شود که هر کدام می توانند به همان میزان داده ذخیره کنند. یک سکتور کوچکترین واحد ذخیره سازی فیزیکی روی دیسک است و در اکثر سیستم های فایل با اندازه 512 بایت ثابت می شود.
یک خوشه می تواند شامل یک یا چند سکتور متوالی باشد – معمولاً یک خوشه چهار یا هشت سکتور دارد. همانطور که یک فایل روی دیسک نوشته می شود ، سیستم فایل تعداد کل خوشه های مناسب را برای ذخیره داده های فایل اختصاص می دهد. ”
” در نمودارها ، بخش های روی یک بشقاب معمولاً به صورت قطعاتی مانند برش های پیتزا نشان داده شده است. این مورد در درایوهای سخت دیسک قدیمی صدق می کرد ، اما این بدان معنا بود که بخش های خارج دیسک دارای مساحت بیشتری نسبت به قسمت های نزدیکتر به مرکز بودند ، این بدان معناست که آنها بیت های کمتری در واحد سطح دارند و در ذخیره سازی کارآمدتر نیستند. نسبت به بخشهای داخلی در دیسک های مدرن ، هر بخش مساحت یکسانی دارد ، بنابراین هر یک تعداد واحد بیت در واحد سطح را ذخیره می کنند ”